Deel 2 Alice Springs

ok, even mijn verhaaltje afmaken :)

We waren dus net terug van de zonsopgang tussen de Olga's en Uluru, nu op weg naar de Olga's zelf (ofte Kata Tjuta op z'n Aboriginal's).
Twas nog heel fris toen we aan de klim (zo'n 5,5 km lang, Valley of the Winds genaamd) begonnen maar naarmate de zon hoger aan de hemel klom, werd het gezellig warm.
In de zomer mag je deze wandeling niet maken, omdat het te warm wordt tussen en op de rotsen. Wij hadden weer geluk!

Alles zag er echt adembenemend uit! We passeerden oa langs een plaats waar voor duizenden jaren opeen de oudere aboriginals kwamen met hun zonen om verhalen te vertellen en te leren jagen en op 1 plaats in de rost kon je zien waar ze gedurende het vertellen hun messen/speren/... slepen. Er hangt zo'n geschiedenis vast aan deze plek, maakt mij telkens een beetje stil!

Schitterende uitzichten volgenden elkaar op en ook een groepsfoto mocht niet ontbreken. De groep werd nog wat hechter, twas echt super!

Gelukkig had onze lieve gids weeral voor een voorraadje appels gezorgd zodat we even op krachten konden komen halverwege de tocht.
Daarna reden we nog 1 keer terug naar Uluru om het cultureel centrum een uitgebreider bezoekje te brengen en Mark maakte heerlijke wraps voor ons klaar. Daarna terug op de bus om weer ettelijke uren te rijden, nu op weg naar Kings Canyon.

's Avonds een leuke BBQ op de camping (Eindelijk kangoeroe gegeten!! En echt, tis overheerlijk!) terug een kampvuurtje stoken, moppen tappen (was vooral Gerald nen krak in) en dan voor de 2de nacht op rij de SWAG in. Deze keer hadden we ons cirkeltje rond het kampvuur gemaakt, kvoelde mij een klein beetje trug bij Chiro Nele :D Vallende sterren tellen was magisch, tis gewoon niet te bevatten hoeveel miljoenen sterren ik heb zien schitteren aan de open hemel die nacht. Geen enkel lampje aan, gewoon DONKER. Iets wat je in België wss nog heeeeeel moeilijk kunt vinden. De melkweg was perfect te zien, enkele planeten, sterrenformatie, ... Maar ik was zo moe dat ik helaas na een 10tal minuten al in dromenland zat :)


ZONDAG:
Helaas werd ik stijf en stram wakker. Toch niet zo'n te beste nacht gehad. Maar dat kon de pret niet drukken. Vlug ontbijtje, swags mochten we gewoon laten liggen, we kwamen 's middags toch nog trug. Meteen vertrekken naar de Canyon om zo vroeg mogelijk op de dag de beklimming te maken. Je wilt niet rond 13u bovenop die snikhete rots staan!!

De start van de 6km lange wandeling was een klim van jewelste. Meteen iedereen buiten adem, ook ik, alhoewel ik er met volle moed en energie aan was begonnen. Maar na die 20 minuutjes omhoog op de "Heart Attack Hill" verliep de rest van de wandeling relatief plat. Twas ook mooi met trapjes uit de berg gehouwen dus dit keer geen getreuzel ivm hoogtevrees of wat dan ook, kwas een berggeitje hoor :D

We kwamen langs schitterende uitkijkpunten, gevaarlijk uitstekende rotspunten en verrassend genoeg langs een 10m diep meertje met ijskoud water temidden de Canyon. Wie wou mocht gaan zwemmen, ik ging maar pootjebaden, 3° is me toch iets te koud :p maar goed voor de bloedsomloop! Uiteindelijk was ik de enige die zelfs dat probeerde dus voelde mij toch een beetje een durvertje hihi!

Niemand viel, al hield ik mijn hartje ettelijke keren vast als één of andere waaghals zich nog maar eens wou laten fotograferen op zo'n uitstekende rots die volgens mij elk moment naar beneden kon tuimelen.
De terugweg ging heel wat minder stijl door de Sandstone Domes, zo'n extreem kleine hoogteverschilletjes na elkaar, deed mij wat denken aan opeengestapelde pannenkoeken alhoewel niemand mij daarin gelijk gaf :p Blijkbaar zijn hun stapels pannenkoeken hoger en rechter dan de mijne!
Maar, geloof t of niet, Farah de kluns is er toch in geslaagd om net daar, op de pannenkoeken, in contact te komen met de grond. Gevolg: geschaafde pols, meteen dikke blauwe plek op mijn knie en 2 enorm geschrokken Italianen die net achter mij liepen :D jep, het gekluns was ook weer van de partij!

Na de lange wandeling weer wat heerlijk fruit op de bus en de waterflessen wat bijvullen aan de voorziene kraantjes overal hier in de outback. Smaakt helaas nogal naar ijzer!! (Rood zand komt trouwens door het hoog ijzergehalte in de grond. Ijzer komt in contact met zuurstof => roest. Need I say more?)
Dan nog 1 maal samen lunchen terug op de camping. Swags oprollen en klaar voor de terugtocht naar Alice Springs.

Weer een hele tijd op de bus, tussenstop gemaakt op een kamelenboerderij om te plassen en een ritje op de kameel te maken voor wie daar zin in had.
Ik had al lang genoeg stilgezeten op een bus, dus ik wou wel even verandering :D vlug een kaartje gekocht en een ritje rond de tuin gemaakt. Ging dat beest nog rennen ook!! Hilarisch om mee te maken maar toch maar stinkende beesten :D

Dan toch het onvermijdelijke: trug naar Alice Springs. Theo en ik werden als eersten afgezet aan ons hostel. Kwam goed uit, we hadden namelijk afgesproken om wat later die avond samen te gaan uiteten met de groep en een laatste keer afscheid van elkaar te nemen. Dus snel douchen en dan op weg naar "Bojangles" waar we voor een tour-prijs fish en chips konden eten. Smaakte niet zo lekker en was vooral een heel klein bordje maar we hebben toch heel veel plezier gehad!
Rond 11u was het zover: definitief afscheid nemen van de groep. Das echt het nadeel aan rondreizen, je leert zoveel mensen kennen maar je moet ook evenveel afscheid nemen en das echt niet plezant!

MAANDAG:
Nog een klein beetje nagenieten van het warme Alice. Ijsje likken, nieuwe schoenen voor Theo zoeken, luilekkeren in het park en aboriginals observeren. Toch wat cultureels gedaan ook en de basis van de Royal Flying Doctors opgezocht. Hierop is het wereldbekende tv-programma (uit de jaren stillekes) gebaseerd maar het bestaat dus echt!
We zijn niet binnengeweest, te veel geld voor wat het maar was maar twas toch fijn om even voor de deur te staan :)

De dinsdag dan om 8u alweer klaarstaan om naar het vliegtuig te rijden. Weer hele toestanden met bagagegewicht en zo. Uiteindelijk mochten we alles meenemen als we mijn toiletzak en computer uit de koffer haalden en gewoon in de hand meenamen... rare regeltjes hier!!
De vlucht was zalig. Niet eens volgepakt dus lekker veel ruimte voor de bagage en een leuke mevrouw naast mij.


MIJN DAGEN MET THEO IN MELBOURNE:
Dinsdag dus terug aangekomen in het miezerige Melbourne. Niemand kon ons komen oppikken dus moesten we de shuttlebus nemen naar huis. 16 dollar voor die pokkerit, afzetters!! Gelukkig was de bestuurder nog een grapjas: "Look outside to the gorgeous, wet city of Melbourne. Terrible weather today but no worries! Tomorrow will be 10 times WORSE!!" Grappig :p

Heel veel toeristen zaten naast ons te bibberen met hun teensleskes en zomersjaaltjes en dikke zonnebrillen aan. 20 minuten later stonden we in de stad en sprongen we op de trein huiswaarts. Gelukkig brak de zon er een beetje door en geraakten we droog tot aan de koot.
Theo was aardig onder de indruk van ons mooi stulpje hier.

's Avonds gingen we naar de cinema om "Inception" te zien. Hoge verwachtingen omdat iedereen er zoveel lovende kritiek over had gegeven maar voor mij was het ietsje teleurstellend. Dat gebeurt meestal als je iets grandioos verwacht. Toch een goeie film hoor!

Woensdag, mijn verjaardag. Tdeed raar om de onweersbuien op het dak te horen kletteren terwijl het meestal volop zomer is op 11 augustus... 's Morgens een klein beetje uitgeslapen, hoort er bij he :)
Toen ik binnenging in huis zat er een heus welkomstcomité op me te wachten: Freddie, Henri, Alexander, Sebastian, Gigi, Poppy, Cath en John waren er allemaal. De kids schreeuwden "Happy Birthday" en de zoenen vlogen in het rond. Ze hadden heerlijke cakejes gebakken en ik mocht meteen kaarsjes uitblazen. Een heerlijke voormiddag!

's Namiddags mochten we de auto van Gabby lenen en gingen Theo en ik naar een wijnproeverij => Rochford. The was superenthousiast (heeft hotelschool gedaan in Nederland en kent wel wat van goede wijn). Ik proefde 2 lekkere witte wijntjes en stopte daarna wijselijk want kmoest nog rijden. Als kers op de taart aten we nog een heerlijk ijsje voor we trug naar huis gingen. Dit was op basis van wijn en passievruchtensorbet, overheerlijk!! Terug thuis wachten een heleboel kadootjes op me: een kaartje van het thuisfront, een chocoladepakket van papa, een leuke pull van Gigi (spuugbestendig maar helaas veel te groot dus dat wordt omruilen), een bon van de kids om een voorwaartse abseiling van een gebouw met 7 verdiepingen te gaan doen en een boekenbon van Emma, Nick en de tweeling.

's Avonds zijn we dan mosselen met friet gaan eten in het Belgian Beer Café (lekker!!) met als afsluiter een heerlijke Kriek Bellevue. Helaas geen MAX maar we gaan niet janken he :p Na dat lekkere eten kreeg ik van Chris en Gabby nog 1 kado: een ticket voor gelijk welke musical/concert ik wil gaan bekijken en dan gaat Gabby met me mee :D HAIRSPRAY, here we come!! Ik was overdonderd en ontroerd door wat deze lieve mensen toch allemaal voor me doen!

Donderdag en vrijdag moest ik werken maar zijn we toch enkele uitstapjes gaan maken. Theo, ik en de 2 jongens, tleek wel één gezellig gezinnetje :p We hebben een zeer leuke tijd gehad al kan ik me wel voorstellen dat dit niet echt dé standaard citytrip was die Theo vooraf in gedachten had.

Zaterdag was afscheid nemen, inpakken en Theo naar het vliegveld brengen (op weg met de Range Rover, ik voelde moe goeeeewd :D)
"Poolhouse, Range Rover, zwembad in de tuin. Doet dit je ook niet heeeeel erg aan 1 of andere Amerikaanse televisiereeks denken? :D"
's Avonds dan nog uitgeweest met Georgie en een boel vrienden met wie ik het nu ook echt goed kan vinden. Leuke avond en alsnog een dulle fjistje gebouwd voor m'n verjaardag. Jochei!

Ok, hiermee heb ik jullie alweer wat op de hoogte gebracht van mijn doen en laten hier. Tot de volgende!!

Foto's staan trouwens online op http://picasaweb.google.be/farahlisabeth
Kijk en geniet mee :)