Kangoeroes!!

Gisteren (Pasen) heb ik geholpen met Emma om de paaseitjes buiten te verstoppen. De tweeling kreeg er maar niet genoeg van maar Henri snapte niet echt dat hij er meer dan 1 mocht hebben. Ik heb trouwens ook 2 chocoladepaashaasjes gekregen met mijn naam erbij :) Eerlijk gezegd is die chocolade hier ook echt lekker, ksmaak praktisch geen verschil met de belgische!


Maandag:

Chris heeft ons meegenomen naar Anglesea, een dorpje enkele minuten verderop. 's Morgens gingen we daarheen om het strand te checken. Tzag er fantastisch uit! Veel plaats om te zonnen, veel golven om te surfen en lekker veel parking (eel belangrijk) We beslisten om in de namiddag trug te keren. Maar eerst gingen we kangoeroes zoeken!!!! Die zaten namelijk gegroepeerd op het golfterrein van Anglesea (nog zo'n nationale sport die ik toch een tikkie saai vind!) Helaas hadden ze er vanaf dit jaar overal hekken rondgeplaatst en waren bezoekers niet meer toegelaten enkel om kangoeroes te spotten. MAAR Chris besloot om het erop te wagen en JAAAAA, kheb er een 10tal gezien!!! (foto's staan online op picasa).
Na 5 minuten kwam een vriendelijke meneer ons vertellen dat we daar eigenlijk niet mochten zijn dus zijn we braaf teruggekeerd.


Na de lunch gingen we terug richting Roadknight Beach (Anglesea) om eindelijk te golven te trotseren.
Korte versie: tis niet zo goed afgelopen!
Langere versie: Er was enorm veel zijwaartse onderstroom en de wind blies ons ook totaal de verkeerde kant uit. Tduurde een goeie 10 minuten om tot de golven te peddelen en tegen dan waren m'n armen al redelijk uitgeput. Khad dus niet echt de kracht meer om mezelf omhoog te duwen en effectief rechtop te staan op die verdomde surfplank. Na een tijdje proberen zagen we dat we enorm afgedreven waren. En plots ... raakte ik een scherpe rots met mijn voet ...
Ik maakte de plank los (touw aan mijn voet) en probeerde terug te zwemmen naar een beter gedeelte terwijl Chris de surfplank ging halen (die was ondertussen aangespoeld op het rotsige strand). Maar dat zwemmen was ehct onbegonnen werk met die krachtige stroming, terwijl ik toch wel een redelijke zwemmer ben.
Na een tijdje ploeteren in het water kwam Nick ons te hulp. Hij zag dat we moeite hadden maar ook voor hem was 't te moeilijk om trug te zwemmen. Toen probeerden we langs het rotsige gedeelte op het strand te geraken maar jeetje, dat leek wel een uur te duren tegen datk daar geraakte! De golven bleven op mij inbeuken, mij omverkwakken op de rotsen, weer achteruit slepen, ...

Samengevat: ik ben er uieindelijk op eigen kracht uitgeraakt maar kheb verschillende wondjes op m'n voeten, blauwe plekken overal op m'n benen en een geschaafde linker-elleboog maar dat valt al bij al goed mee.
Achteraf zei Chris dat je eigenlijk nooit bij rotsgebied mag surfen, zeker niet als je zo onervaren bent als ik. Jah, kwas daar achteraf natuurlijk vet mee :p

kmag blij zijn datk uiteindelijk een wetsuit had geleend van Chris, dat heeft me gespaard van nog meer wondjes.
Moraal van het verhaal: kga morgen gewoon nog eens proberen maar dit keer op een stuk strand waar in kilometers geen rotsen te vinden zijn :D

Slaapzacht, morgen meer Great Ocean Road verhalen!