Beetje tegenslag hier en daar

Opnieuw een weekje achter de rug. Niet bijster interessant maar ik dacht dat het wel leuk is voor jullie om iets van mij te horen.

Maandag was nogal druk want Henri was ook thuis in de namiddag en natuurlijk wilden de 2 jongens niet op hetzelfde moment slapen ...
Ondertussen was ik ook helemaal aan het freaken want Emma en ik wilden woensdag naar de musical gaan maar zij had nachtdienst deze week dus konden we niet meer samen gaan. We dachten dat het simpel zou zijn om de tickets door te verkopen aan vrienden van haar of zo maaaaaaar dat was niet meteen het geval!
We hebben vanalles geprobeerd en het zag ernaar uit dat het niet ging lukken. Tot woensdagnamiddag! Gigi was bij ons en zij wou wel met mij meegaan als we niemand anders vonden. 2u voordat de voorstalling begon kreeg ik een telefoontje dat Cath (de andere oma) graag zou meegaan. Je kunt niet geloven wat een stress dat er van mij afviel! Stom he, over zoiets banaals als musicaltickets!!

Dinsdagnamiddag hebbek afscheid genomen van Hannah die na 9 maanden in Australië terugkeer naar Duitsland. We hebben gezellig een koffietje gedronken in de stad en ze stelde voor om elkaar zeker terug te zien in Europa. Maar je weet wel hoe dat gaat, er zal veel over gepraat worden maar waarschijnlijk zien we elkaar nooit meer terug.
Kheb haar ook maar 3 keer gezien en het is niet zo dat we meteen allerbeste vriendinnen zijn en geen dag zonder elkaar kunnen :p

Ik wilde dan rond 4u30 terugkeren naar huis (Freddie moest een uurtje later zijn flesje krijgen dus wou ik zeker op tijd thuis zijn). Normaal gezien neem ik de trein terug en dan sta ik in 20 minuutjes thuis.
Om de 15 minuten reed er een trein naar Kooyong maar het moet nu wel passen dat de trein die ik nam nu juist de expresstrein was! (Rijdt maar om de 2u en rijdt langs Kooyong maar stopt enkel in het eindstation, een half uur verderop!) Ik had dat natuurlijk pas door als de trein al reed... Dus ik zat gevangen in een overvolle trein (spitsuur) met een krijsende baby op schoot, zonder flesje gekookt water en ik had er geen idee van hoe lang het zou duren voordat de trein zou stoppen.
Uiteindelijk heb ik echt moeten improviseren want Freddie was niet meer te sussen! En geloof me, rustig nadenken is niet gemakkelijk met de ongelofelijke druk van tientallen starende mensen op mij! Ik had dus een lege papfles (van de vorige voeding eerder die namiddag), een doosje melkpoeder, geen fopspeen (aangezien hij die enkel nodig heeft om in slaap te vallen in zijn bedje) en enkel een fles ongekookt kraantjeswater waar ik al de hele dag uit aan het drinken was.
Ik heb dan maar die fles gebruikt om het papflesje te hervullen en het melkpoeder erin te mengen. Volledig tegen ale regels van flesvoeding maar hij zweeg tenminste en de mensen rondom mij konden hun ergernis weer wegsteken!
Kben anderhalf uur na mijn vertrek uit de stad thuisgekomen. Gelukkig had ik Gabby al gebeld om te zeggen dat ik laat zou zijn en dat ze niet ongerust moest zijn.

Om de week nog wat erger te maken: donderdag ging ik zoals elke week zwemmen. Meestal zwem ik dan zo'n 30 baantjes (50m bad, straf he :D haha) maar deze week moestek na 8 al opgeven van de pijn in mijn knie. Blijkbaar geforceerd tijdens het lopen.

Als je zo'n rotweek hebt, steekt de heimwee ook wat sneller de kop op. Kwas zo blij dat Gabby vrijdag vroeger thuiskwam dan gewoonlijk en dat we eens konden praten. Het deed echt deugd om alles eens van mij af te gooien.

Dus nu: op naar een nieuwe week maar 1st genieten van het weekend. Ik ga vanavond naar een verjaardagsfeestje en blijf dan slapen bij Emma dus kan ik efkes alles vergeten :)

Geniet van jullie weekend daar!!
Faar