slaapzacht lieve Chloe

Enkele weekjes op cruisecontrol doorgebracht. Lekker genieten van het steeds beter wordende weer en plezier maken met de kindjes. Iedereen moest hier wat bekomen van de feestdagen dus het ging er wat kalmer aan toe in het uitgaansleven.
Ik geraak meer en meer gehecht aan mijn yogalessen en de strandwandelingen met de hondjes.

Kheb ook al weken aan een stuk geprobeerd om binnen te geraken in het ziekenhuis hier op het eiland. Eindelijk kreeg ik een gesprek en rondleiding geregeld met 1 van de nursing directors. Ik vertelde haar achteraf dat ik graag wou vrijwilligerswerk doen voor hen. Bleek dat ik daarvoor iemand anders te pakken moest krijgen en via veel formulieren mijn aanvraag daarvoor moet indienen, kben dus terug bij af :(
Een gezondheidscentrum in de buurt doet ook bevallingen en kheb daar ook al mijn cv naartoe gemaild maar daar wordt het nog moeilijker om binnen te geraken. Het zijn allemaal privépatiënten van wie je vooraf hun bevestiging op papier moet hebben dat ik bij hun arbeid en bevalling mag aanwezig zijn. Amai, gratis werkkrachten worden hier nog niet te fel gestimuleerd!
Maar goed, deze week ga ik nog eens op mijn fietske springen en overal nogmaals mijn brieven gaan afgeven. Wie weet krijg ik toch nog eens een antwoord en kan ik het tweede deel van mijn reis hier EINDELIJK nog eens wat uitsteken in één of ander ziekenhuis...

Voorlopig blijf ik wel assisteren bij de prenatale lessen die Dokter Mary hier geeft en het helpen met de tienermoeders, hoewel dat nu wat trager verloopt, de eerste baby's worden pas eind maart verwacht...

In mijn vrije dagen hang ik wat het toeristje uit. David nam me mee naar "Owl's Hole" samen met een koppel couchsurfers. Das een soort van put in de grond, ongeveer 10 meter diep met zoet water beneden. Doel is om naar beneden te springen, just like that. Pfffffff, kheb toch een eindje staan trillen op mijn benen voordak het durfde hoor. Veel te lang over nagedacht ook, dan wordt je bang!
Maar uiteindelijk toch de sprong gemaakt... Wow!! Mijn hart stopte efkes zu, maar kvond het fantastisch en sprong nog ne keer haha!!

Veel meer valt hier eigenlijk niet te beleven dus ik hou het vooral nog op luieren langs het zwembad, boekjes lezen, spelletjes voorbereiden en veel lange strandwandelingen maken. Tzou een goed idee zijn om daar een strandLOOP van te maken met sportschoentjes aan maar de 2 hondjes trokken mij altijd van de ene naar de andere kant, kheb t maar 1 keer geprobeerd haha :p

Trokken, in de verleden tijd helaas...
Vrijdagavond zijn de hondjes ontsnapt. Dat doen ze wel vaker hier, dan gaan ze in het resort wat rondlopen, de toeristen entertainen, ... en even later (of smorgens in het slechte geval) staan ze dan aan de poort te janken om terug binnen te mogen.
Maar deze keer was het volle maan en kheb geen idee wa voor wetenschappelijk bewijs dat er voor handen is maar we weten hier allemaal dat de honden dan helemaal door het lint gaan. Onze spaniels houden het bij een voortdurend geblaf en gehuil en dan reageren alle honden van de buren. Daar komen straathonden op af en da blijft dan een tijdje doorgaan tot er ofwel een baasje s luid roept of totdat ze zichzelf hees hebben geblaft.
Die straathonden zijn afschuwelijk. Tis vooral de schuld van de lokale bewoners hier die hun honden gewoon vrij laten rondlopen.
Dus vrijdag waren ze ontsnapt en Nina hoorde ze rond 5u smorgens hier ergens rond ons domein heel luid blaffen en huilen. Twas blijkbaar vlak naast mijn huisje maar ik heb t niet gehoord, lag te ronken na een avondje uit... woeps!
Nina vond Lacy en Chloe omsingeld door 3 straathonden die hun aan het aanvallen waren. Chloe was er zeer erg aan toe. Tis gewoon een zodanig lief hondje dat ze zich zelfs niet verweert of wegloopt als zoiets gebeurt. Ze zit gewoon stil en hoopt dat de anderen weg gaan. Nina kon de honden wegjagen en heeft Chloe en Lacy meteen meegenomen naar de dierenarts. Chloe kon haar achterpootjes niet meer bewegen. De dierenarts heeft haar wonden nog verzorgd maar in de loop van de voormiddag is ze helaas overleden door de shock :(
Lacy is nu bij een vriendin van de familie voor een paar dagen, dat ze rustig op haar positieven kan komen en dat haar wondjes opt gemak kunnen genezen. We denken dat het beter is dat ze efkes niet meer in deze omgeving moet zijn, om niet terug te moeten denken aan hoe dat die smeerlappen haar dochter hebben aangevallen.

Een heel aangrijpende zaterdag dus, ik kon ook mijn traantjes niet meer bedwingen :'( De kindjes zagen dat natuurlijk en zeiden: Farah, we don't like your sad face, your happy face is much nicer!!"
Tzijn toch zo'n lievekes!!

Die avond voordak Sebastien in bed stopte, begon ie wat te huilen en zei dat ie Chloe miste en graag wou dat ze terugkwam. Kheb em heel voorzichtig verteld dat dat niet mogelijk was, eens een hondje naar de hemel is, kan ze nooit meer terugkomen. "Maar dan ist simpel ee" zegt ie, "dan ga ik gewoon ook naar de hemel en dan zie ik haar terug". Dus ik opnieuw een hele vertelling over dat mama en papa en broer en zus hem dan veel te veel zouden missen. Hij kijkt naar mij, met een superopgelucht gezicht en roept: "Let's all die and have a party in doggyheaven!!". Ach, de simpele gedachten van een kind, soms wou ik dat het allemaal echt zo makkelijk was!
Kheb em uiteindelijk toch kunnen uitleggen dat het beter is om zo lang mogelijk te leven, Chloe zal wel op ons wachten daar. Plots komt ie nog met een allerlaatste ideetje af:
"Met papa's gereedschap ga ik een raket bouwen, daarmee ga ik naar de 'fairyplanet' vliegen, dan breng ik de tovenaar mee. Die gaat mij een wens laten doen en dan ga ik wensen dat Chloe terugkomt!" Wat een schitterende verbeelding :) Kheb hem met die gedachte in bed gestopt want geef toe, dat zal wel voor een leukere droom hebben gezorgd dan het idee dat zijn lievelingshondje nooit meer terugkomt!

Maar, life goes on, zeker hier in Freeport.
Tis het begin van het de springbreakweken. Alle scholen in de verenigde staten hebben in de komende maand 1 of 2 weken vrijaf van school en dan gaan de meesten feesten op zonnige bestemmingen. De bahamas hoort daar natuurlijk bij. Hier valt het nog mee qua drukte, maar naart schijnt is het op het hoofdeiland, Paradise Island, echt een hele maand te vergelijken met Ibiza!
Ik heb hier gelukkig al mijn draai gevonden (en vooral vrienden met een auto :p) en heb elk weekend wel een uitnodiging hier of daar om opt gemak eentje te gaan drinken. Kmoet zeggen, 1 dingen dat ik ZEKER ga missen is de goedkope rum!! Bacardi Anejo, een favorietje!

De woensdagavond gaan we soms richting Fish Fry, een soort van lokale bbq waar heel veel mensen naartoe gaan. Er wordt gegeten, gedanst, gedronken, een zalig sfeertje! Soms een heel klein beetje degoutant om alle meisjes met hun kont te zien schuren tegen het kruis van gelijk welke man interesse in hun toont die avond. Maar wie ben ik om de cultuur hier te beoordelen? Ik hou het bij kijken haha. Kgeef toe, hier en daar heb ik al wat van de accenten opgepikt maar hun dansstijl en ritme, daar kan ik niet aan tippen!

Ten slotte zijn er nog de relaxte zondagnamiddagen.
Als er niemand voorstelt om met de boot te gaan dobberen en snorkelen, dan gaan we naar Taino Beach. Een strand met een klein eethutje die ook fantastische cocktails serveert. Wij gaan voor een keertje niet voor het culinaire, wél voor het beachvolley dat daar elke zondagnamiddag gespeeld wordt. Je vormt een team van 6 personen, komt aan omstreeks 14u en 2 teams beginnen tegen elkaar te spelen. Wie het eerst 20 punten scoort, met 2 punten verschil, wint. Dit team mag dan op het veld blijven en tegen het volgende team spelen. En terwijl deze spelen, gaat de rest heerlijk relaxen in de oceaan. Ik zou er niets op tegen hebben om zo relaxed elke zondag door te brengen!
Het weer moet natuurlijk een beetje meezitten en de laatste weken gaat het hier wat op en af. Een koufront is gepasseerd wat ervoor zorgde dat het snachts nog slechts 7 graden was!! Klinkt verwend maar kheb toch mijnen iets warmere pyjama bovengehaald haha!
Tis zooooo grappig om dan uit te gaan, ze worden hier allemaal wat gek denk k. De bottines komen boven, de coltruien, sjaals, noem maar op! Terwijl de toeristen gewoon in hun flipflops blijven rondlopen en ik enkel mijn jas vanonder het stof moest halen :)
De regen begon een dag later ook met bakken uit de lucht gevallen. De kraan stond deftig open daarboven! Gevolg: kindjes ziek, snotvallingen, ik die het ook te pakken kreeg en dus de dozen zakdoeken en keukenrol die overuren draaiden!
Maar de zon deze week deed weer wonderen en we zijn allemaal genezen!! Leve Vitamine D Yihaa!!!

Okee, allemaal weer wat op de hoogte nu.
Laat mij ook de roddels van ginder weten, ben benieuwd wat er al allemaal gebeurd is sinds mijn vertrek??
En schatjes, kzit al halverwege! Niet te geloven hoe snel het gaat... Twordt alweer tijd om een oversteek naar de States te plannen zodat ik niet illegaal op het eiland ben :)

Tot gauw!!