let the countdown begin
Door: farah
Blijf op de hoogte en volg Farah
22 April 2013 | Bahama's, Freeport
In iets meer dan een maand sta ik terug met beide voetjes op belgische bodem... Wat een dubbel gevoel!
Toen ik de plannen maakte om naar hier te komen, overtuigde mijn gastgezin mij om maar voor 6 maanden te tekenen.
"Het is een klein eiland, je zult je snel vervelen!" ; "Er zijn hier weinig mensen van jouw leeftijd" ; "Als je graag uitgaat, is hier bitter weinig te doen!" ; "Sporten kan je hier wel doen maar in teamverband is er niet echt iets aanlokkelijks op het eiland" ; ...
Dus was ik ervan overtuigd dat ik na 6 maand zeker klaar zou zijn om terug te keren naar Europa. Maar nu dat afscheid dichterbij komt, kan ik met veel overtuiging zeggen dat ik verkeerd was! Een klein eiland, das waar, maar elke 100 meter is er een nieuw en prachtig strand te ontdekken dat er elke dag iets anders uitziet door eb en vloed. Ik hou ervan om met de hondjes te gaan wandelen, iets dat me echt nooit verveelt! Weinig mensen van mijn leeftijd, ook waar. Maar diegene die er zijn heb ik gevonden en ik amuseer mij rot met hen! Het is te vergelijken met Ardooie, iedereen kent elkaar en praat tegen elkaar als je uitgaat en soms blijf je gewoon bij iemand thuis rondhangen, spelen we poker of kijken we allemaal samen naar de Grammy's :D
Enkele bars en 1 club zijn genoeg, zolang je met je eigen bende uitgaat!
En het sporten? Wel, in teamverband is het inderdaad wat moeilijk te organiseren. Het rugbyteam is er wel maar als meisje kan ik enkel toekijken haha! Volleyballen doen we nu en dan op zondagnamiddag, als het weer het toelaat en ik een lift kan versieren naar dat strand. Maar wie heeft teamsport nodig als je omgeven bent door koraalriffen en een duikshop in je achtertuin hebt? :) Helaas wat duur, maar kga toch nog proberen om enkele duiken af te werken deze laatste weken, om het gevoel niet te verliezen! Elke ochtend speel ik nu tennis met de mensen die hier jaar in jaar uit op hun boot wonen. Tis plezant en haalt mij uit mijn bed 's morgens, anders zou ik maar een luie doos worden hier haha! 3 keer per week nog yoga toevoegen en kijk, kheb toch een redelijk lijstje van sport :D
In mijn vorig verslagje schreef ik over Chloe die helaas een aanval van wilde honden niet had overleefd. Wel nu heb ik beter nieuws: we hebben er sinds vorige week een nieuwe cockers spaniel bij!! Haar naam is Amie en we hebben haar geadopteerd uit Florida. Ze is ongeveer even oud als Lacey maar ziet er wa ouder uit door de grijze haartjes rond haar snuit. Ze doet geen vlieg kwaad, ligt maar wat te luieren dag in dag uit, tis dus mijn taak om haar wa actiever te maken. Dus nog meer strandwandelingen op mijn programma :D ik klaag niet!!
Wat is er anders nog zoal gebeurd??
Ik wordt zo stilletjesaan levend opgegeten door alle muggen, dazen, ... Zodra het avond begint te worden, komen die dingen tevoorschijn, terwijl de dazen altijd rond het zwembad cirkelen. Het is ondertussen warm genoeg dat ons zwembad een aangename temperatuur heeft zonder zelfs verwarming te moeten installeren!! Ongelooflijk :) Kan mij eigenlijk niet voorstellen hoe het moet aanvoelen in de zomer hier!! De luchtvochtigheid is ook enorm aant stijgen, mijn haar begint soms spontaan te krullen, echt verschrikkelijk :p
Gelukkig heeft het ook enkele dagen geregend. Op heel het eiland waren er massaal bosbranden. Als je weet dat alles hier nog dichtbegroeid is met hier en daar wat huizen tussen, kun je ook wel denken dat het soms serieuze dreiging voor de bewoners bracht. Er is onder andere een kerk helemaal afgebrand, hoewel dat ook kwaad opzet kon zijn, er doen verschillende verhalen de ronde...
begin maart ben ik voor een weekendje naar de hoofdstad van de Bahamas gevlogen. Sakina zat daar voor haar werk, ik mocht gratis bij haar op de hotelkamer verblijven en de rugbyjongens hadden een match te spelen tegen het lokale team daar. Ideaal om een stapje te zetten en mee te feesten met alle spring breakers daar. Twas echt super! Zo anders dan Freeport. Vergeleken met hun zijn wij maar een klein dorpke hier :)
Waarschijnlijk ga ik nog eens terug met Sakina en gaan we dan in Atlantis verblijven, een super groot hotel daar met een zot gigantisch waterpretpark inbegrepen. Klinkt zalig en Sakina heeft een maand verlof :D feeeeeest!!
Tijdens 1 van onze party-avondjes daar leerden we enkele mensen kennen van Washington. Onder andere een zeker Tom Skelly die blijkbaar een broer heeft die in Brussel woont en nog voor Standard heeft gespeeld!! Wat een kleine wereld!!
Ondertussen heb ik er ook een dagje ergernis opzitten. Ik wou proberen om een stempel te krijgen op mijn visum zonder dat ik het land ervoor moest verlaten. Uiteindelijk is me dat wel gelukt maar theeft enkele uren geduurd en veel papierwerk nodig gehad. Toen ik toch bij de grote meneer in zijn kantoor mocht gaan, las hij mijn verklaring (ik ben een vroedvrouw die hier haar thesis aan t schrijven is terwijl ik bij mijn verre neef woon, speel allemaal maar mee aub!). Zijn eerste vraag: Vroedvrouwen, bestaat dat serieus nog ja??
hahahaa, het ijs was gebroken en ik kreeg mijn stempel WOEHOEW!!! Dus ik hoef geen trip naar de US meer te maken om legaal in het land te verblijven.
Die avond hebben we dat flink gevierd in Sparky's, 1 van de lokale bars hier. Een feestje met het rugbyteam voor de verandering :)
Enkele weken terug, tijdens de bosbranden, beslisten Sean, Jason en ik om een Burnt Tree Tour te doen richting national park. Wat houdt dat in?? We rijden met de auto richting national park en per stuk "bush" dat in brand staat, drink je je glas rum en cola leeg. Ik heb het na 2 ad fundums gelukkig gereduceerd naar een grote slok per brandend lot. Want 8 stukken enkel op de heenreis, kdenk niet dat ik het er heelhuids van afgebracht zou hebben!! Maar, zo heb je weer een idee over hoe wij onze zondagnamiddagen hier opvullen :p
hmm, ik denk dat je stilaan begint te denken: die doet daar niets anders dan uitgaan en drinken... Wel, veel meer dan dat is hier inderdaad ook niet te beleven en ik kan toch moeilijk elke strandwandeling tot in de details gaan beschrijven he :p haha!
Ah misschien dit ook nog: kheb een weekje in het resort gewoond toen Kor's zus op bezoek was. Een leuke afwisseling maar ook een heel gedoe om al mijn spullen te verhuizen! Twas een plezante upgrade, ik had voor een hele week een jaccuzi ter beschikking in mijn slaapkamer, een leuk terras met de ochtendzon elke dag vrolijk schijnend en het verwarmd zwembad op 10 meter stappen :) What a life!
Maar nu woon ik terug in mijn peperkoeken huisje in de achtertuin. Ook niet mis hoor!!
Toen An, Charles en Fréderique hier waren nam ik hen mee naar het national park en wilden we graag nog s in Owl's hole springen. maar toen we daar aankwamen, lagen er 2 dode vogels in (van die grote die wat op ooievaars lijken). Dus dat hebben we dan maar niet gedaan. Kdenk dat Fréderique stiekem wel blij was. Ze zei wel dat ze zou springen maar kdenk dat het met een klein hartje was, net zoals van mij de eerste keer.
2 weken geleden gingen we de woensdagavond naar Fish Fry, zoals we elke week doen. David stelde voor om vanuit de Zeilclub te vertrekken met de boot. Super, ik zag dat helemaal zitten! De bootrit ernaartoe was heel leuk, geen te hoge golven, makkelijk aan land gegaan, ... Twas een leuke avond. Wij terug den boot op, ondertussen had David enkele meisjes leren kennen dus afspraak in Port Lucaya om nog eentje te drinken. Ik moest de dag erop heel de dag voor de kindjes zorgen (paasvakantie) dus ik ging liever niet meer mee maar David was de chauffeur, dus ik ga mee. De meisjes wilden wat later graag een jacuzzi zoeken, tis ondertussen 1u snachts. Wij dus allemaal terug de boot op, richting Taino Beach, wat al halverwege is richting de zeilclub. We zetten de meisjes af maar David is moe en wil graag ook naar huis gaan, ik content maar dan ...
Twas vloed, onze boot werd tegen het strand opgeworpen en David raakt ons anker kwijt :s pfffffff Daar zaten we dus, bijna 2u30, en gestrand op een 5tal kilometer van waar de auto geparkeerd stond. Andrew en ik hebben dan een taxi genomen naar de zeilclub, die liet ook nog eens 3 kwartier op zich wachten. Daar namen we Andrew's auto om mij eerst naar huis te brengen. Kzat rond 4u in mijn bed, volledig uitgeput, doorweekt en zwaar teleurgesteld in David om ons in die situatie te brengen. Andrew gaat terug om David's auto te halen in de zeilclub, wat touwen en een nieuwe batterij voor de boot. Ze zouden op het strand slapen om dan met laagtij de boot terug in dieper water te trekken. Uiteindelijk zijn ze daar om 15 u(!) in geslaagd. De boot was ondertussen half bedolven onder het zand en ze hebben een andere boot nodig gehad om hem eruit te trekken, is zelfs bijna gekapseisd! Amai, was ik content dak er niet ben gebleven om te helpen!! David vindt het allemaal heel grappig en plezant maar hij heeft er wel lekker een grote verkoudheid en een hoest aan overgehouden die tot vandaag nog altijd niet over is haha! Wie laatst lacht, best lacht ;)
Ok, de regen komt niet meer met bakken uit de lucht gevallen, kga mij er eens aan wagen om de honden aan de leiband te nemen en een toertje te doen :)
Tot later!!!!
PS: kheb het opgegeven om te proberen in het ziekenhuis binnen te geraken. Kwerd telkens van het kastje naar de muur gestuurd en heb er mij bij neergelegd dat het bij de prenatale lessen zal blijven. Geen volledige mislukking maar toch, khad op meer gehoopt! Op naar een volgend avontuur :)
Toen ik de plannen maakte om naar hier te komen, overtuigde mijn gastgezin mij om maar voor 6 maanden te tekenen.
"Het is een klein eiland, je zult je snel vervelen!" ; "Er zijn hier weinig mensen van jouw leeftijd" ; "Als je graag uitgaat, is hier bitter weinig te doen!" ; "Sporten kan je hier wel doen maar in teamverband is er niet echt iets aanlokkelijks op het eiland" ; ...
Dus was ik ervan overtuigd dat ik na 6 maand zeker klaar zou zijn om terug te keren naar Europa. Maar nu dat afscheid dichterbij komt, kan ik met veel overtuiging zeggen dat ik verkeerd was! Een klein eiland, das waar, maar elke 100 meter is er een nieuw en prachtig strand te ontdekken dat er elke dag iets anders uitziet door eb en vloed. Ik hou ervan om met de hondjes te gaan wandelen, iets dat me echt nooit verveelt! Weinig mensen van mijn leeftijd, ook waar. Maar diegene die er zijn heb ik gevonden en ik amuseer mij rot met hen! Het is te vergelijken met Ardooie, iedereen kent elkaar en praat tegen elkaar als je uitgaat en soms blijf je gewoon bij iemand thuis rondhangen, spelen we poker of kijken we allemaal samen naar de Grammy's :D
Enkele bars en 1 club zijn genoeg, zolang je met je eigen bende uitgaat!
En het sporten? Wel, in teamverband is het inderdaad wat moeilijk te organiseren. Het rugbyteam is er wel maar als meisje kan ik enkel toekijken haha! Volleyballen doen we nu en dan op zondagnamiddag, als het weer het toelaat en ik een lift kan versieren naar dat strand. Maar wie heeft teamsport nodig als je omgeven bent door koraalriffen en een duikshop in je achtertuin hebt? :) Helaas wat duur, maar kga toch nog proberen om enkele duiken af te werken deze laatste weken, om het gevoel niet te verliezen! Elke ochtend speel ik nu tennis met de mensen die hier jaar in jaar uit op hun boot wonen. Tis plezant en haalt mij uit mijn bed 's morgens, anders zou ik maar een luie doos worden hier haha! 3 keer per week nog yoga toevoegen en kijk, kheb toch een redelijk lijstje van sport :D
In mijn vorig verslagje schreef ik over Chloe die helaas een aanval van wilde honden niet had overleefd. Wel nu heb ik beter nieuws: we hebben er sinds vorige week een nieuwe cockers spaniel bij!! Haar naam is Amie en we hebben haar geadopteerd uit Florida. Ze is ongeveer even oud als Lacey maar ziet er wa ouder uit door de grijze haartjes rond haar snuit. Ze doet geen vlieg kwaad, ligt maar wat te luieren dag in dag uit, tis dus mijn taak om haar wa actiever te maken. Dus nog meer strandwandelingen op mijn programma :D ik klaag niet!!
Wat is er anders nog zoal gebeurd??
Ik wordt zo stilletjesaan levend opgegeten door alle muggen, dazen, ... Zodra het avond begint te worden, komen die dingen tevoorschijn, terwijl de dazen altijd rond het zwembad cirkelen. Het is ondertussen warm genoeg dat ons zwembad een aangename temperatuur heeft zonder zelfs verwarming te moeten installeren!! Ongelooflijk :) Kan mij eigenlijk niet voorstellen hoe het moet aanvoelen in de zomer hier!! De luchtvochtigheid is ook enorm aant stijgen, mijn haar begint soms spontaan te krullen, echt verschrikkelijk :p
Gelukkig heeft het ook enkele dagen geregend. Op heel het eiland waren er massaal bosbranden. Als je weet dat alles hier nog dichtbegroeid is met hier en daar wat huizen tussen, kun je ook wel denken dat het soms serieuze dreiging voor de bewoners bracht. Er is onder andere een kerk helemaal afgebrand, hoewel dat ook kwaad opzet kon zijn, er doen verschillende verhalen de ronde...
begin maart ben ik voor een weekendje naar de hoofdstad van de Bahamas gevlogen. Sakina zat daar voor haar werk, ik mocht gratis bij haar op de hotelkamer verblijven en de rugbyjongens hadden een match te spelen tegen het lokale team daar. Ideaal om een stapje te zetten en mee te feesten met alle spring breakers daar. Twas echt super! Zo anders dan Freeport. Vergeleken met hun zijn wij maar een klein dorpke hier :)
Waarschijnlijk ga ik nog eens terug met Sakina en gaan we dan in Atlantis verblijven, een super groot hotel daar met een zot gigantisch waterpretpark inbegrepen. Klinkt zalig en Sakina heeft een maand verlof :D feeeeeest!!
Tijdens 1 van onze party-avondjes daar leerden we enkele mensen kennen van Washington. Onder andere een zeker Tom Skelly die blijkbaar een broer heeft die in Brussel woont en nog voor Standard heeft gespeeld!! Wat een kleine wereld!!
Ondertussen heb ik er ook een dagje ergernis opzitten. Ik wou proberen om een stempel te krijgen op mijn visum zonder dat ik het land ervoor moest verlaten. Uiteindelijk is me dat wel gelukt maar theeft enkele uren geduurd en veel papierwerk nodig gehad. Toen ik toch bij de grote meneer in zijn kantoor mocht gaan, las hij mijn verklaring (ik ben een vroedvrouw die hier haar thesis aan t schrijven is terwijl ik bij mijn verre neef woon, speel allemaal maar mee aub!). Zijn eerste vraag: Vroedvrouwen, bestaat dat serieus nog ja??
hahahaa, het ijs was gebroken en ik kreeg mijn stempel WOEHOEW!!! Dus ik hoef geen trip naar de US meer te maken om legaal in het land te verblijven.
Die avond hebben we dat flink gevierd in Sparky's, 1 van de lokale bars hier. Een feestje met het rugbyteam voor de verandering :)
Enkele weken terug, tijdens de bosbranden, beslisten Sean, Jason en ik om een Burnt Tree Tour te doen richting national park. Wat houdt dat in?? We rijden met de auto richting national park en per stuk "bush" dat in brand staat, drink je je glas rum en cola leeg. Ik heb het na 2 ad fundums gelukkig gereduceerd naar een grote slok per brandend lot. Want 8 stukken enkel op de heenreis, kdenk niet dat ik het er heelhuids van afgebracht zou hebben!! Maar, zo heb je weer een idee over hoe wij onze zondagnamiddagen hier opvullen :p
hmm, ik denk dat je stilaan begint te denken: die doet daar niets anders dan uitgaan en drinken... Wel, veel meer dan dat is hier inderdaad ook niet te beleven en ik kan toch moeilijk elke strandwandeling tot in de details gaan beschrijven he :p haha!
Ah misschien dit ook nog: kheb een weekje in het resort gewoond toen Kor's zus op bezoek was. Een leuke afwisseling maar ook een heel gedoe om al mijn spullen te verhuizen! Twas een plezante upgrade, ik had voor een hele week een jaccuzi ter beschikking in mijn slaapkamer, een leuk terras met de ochtendzon elke dag vrolijk schijnend en het verwarmd zwembad op 10 meter stappen :) What a life!
Maar nu woon ik terug in mijn peperkoeken huisje in de achtertuin. Ook niet mis hoor!!
Toen An, Charles en Fréderique hier waren nam ik hen mee naar het national park en wilden we graag nog s in Owl's hole springen. maar toen we daar aankwamen, lagen er 2 dode vogels in (van die grote die wat op ooievaars lijken). Dus dat hebben we dan maar niet gedaan. Kdenk dat Fréderique stiekem wel blij was. Ze zei wel dat ze zou springen maar kdenk dat het met een klein hartje was, net zoals van mij de eerste keer.
2 weken geleden gingen we de woensdagavond naar Fish Fry, zoals we elke week doen. David stelde voor om vanuit de Zeilclub te vertrekken met de boot. Super, ik zag dat helemaal zitten! De bootrit ernaartoe was heel leuk, geen te hoge golven, makkelijk aan land gegaan, ... Twas een leuke avond. Wij terug den boot op, ondertussen had David enkele meisjes leren kennen dus afspraak in Port Lucaya om nog eentje te drinken. Ik moest de dag erop heel de dag voor de kindjes zorgen (paasvakantie) dus ik ging liever niet meer mee maar David was de chauffeur, dus ik ga mee. De meisjes wilden wat later graag een jacuzzi zoeken, tis ondertussen 1u snachts. Wij dus allemaal terug de boot op, richting Taino Beach, wat al halverwege is richting de zeilclub. We zetten de meisjes af maar David is moe en wil graag ook naar huis gaan, ik content maar dan ...
Twas vloed, onze boot werd tegen het strand opgeworpen en David raakt ons anker kwijt :s pfffffff Daar zaten we dus, bijna 2u30, en gestrand op een 5tal kilometer van waar de auto geparkeerd stond. Andrew en ik hebben dan een taxi genomen naar de zeilclub, die liet ook nog eens 3 kwartier op zich wachten. Daar namen we Andrew's auto om mij eerst naar huis te brengen. Kzat rond 4u in mijn bed, volledig uitgeput, doorweekt en zwaar teleurgesteld in David om ons in die situatie te brengen. Andrew gaat terug om David's auto te halen in de zeilclub, wat touwen en een nieuwe batterij voor de boot. Ze zouden op het strand slapen om dan met laagtij de boot terug in dieper water te trekken. Uiteindelijk zijn ze daar om 15 u(!) in geslaagd. De boot was ondertussen half bedolven onder het zand en ze hebben een andere boot nodig gehad om hem eruit te trekken, is zelfs bijna gekapseisd! Amai, was ik content dak er niet ben gebleven om te helpen!! David vindt het allemaal heel grappig en plezant maar hij heeft er wel lekker een grote verkoudheid en een hoest aan overgehouden die tot vandaag nog altijd niet over is haha! Wie laatst lacht, best lacht ;)
Ok, de regen komt niet meer met bakken uit de lucht gevallen, kga mij er eens aan wagen om de honden aan de leiband te nemen en een toertje te doen :)
Tot later!!!!
PS: kheb het opgegeven om te proberen in het ziekenhuis binnen te geraken. Kwerd telkens van het kastje naar de muur gestuurd en heb er mij bij neergelegd dat het bij de prenatale lessen zal blijven. Geen volledige mislukking maar toch, khad op meer gehoopt! Op naar een volgend avontuur :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
