3daagse tour in de outback

Wat een heerlijke dagen heb ik hier achter de rug!

DONDERDAG:
Fijn weerzien met Theo in het hostel (Nederlander die ik in Cairns leerde kennen tijdens het raften en nu samen trip geboekt)
Prima hostel trouwens, alles gecentreerd rond het zwembad (wat nu veeeeeeels te koud is vo in te zwemmen!), hele leuke bar, supervriendelijk personeel, gratis ontbijt 's morgens en propere slaapkamers (6pers., gemengd) mét bijhorende badkamer. Heerlijk daj niet door de gang moet lopen!!
Toen Theo geïnstalleerd was zijn we het dorpje Alice Springs gaan verkennen. Het stikt hier van de aboriginals! Op zich nix ergs aan maar hun lichaamshygiëne kan zoooo veel beter. Ze zijn ook altijd in de vreemdste, vuilste lompen gekleed. Maar dan vergeet je dat zij de oorspronkelijke inwoners van Australië waren. Blanken hebben hier alles met geweld veroverd (Captain Cook in 1770 zette eerste voet aan wal) Tis onwerkelijk eigenlijk en ik ben geschokt door de wreedheid waarmee ze de aboriginals van hun terrein hebben weggejaagd.
We wandelden tot aan Anzac Hill, een gedenkplaats ter nagedachtenis van enkele veldslagen tijdens WOII (Borneo, Korea, ...) Van daar hadden we een schiterrend uitzicht op het dorpje. Wel wat winderig en errug koud maar dat kon de vakantie niet verstoren.
Daarna zijn we nog wat broodjes en beleg gaan halen en dan maar vroeg naar bed, de dag erop zouden we vroeg opgepikt worden om aan onze outback-camping-tour te beginnen.

VRIJDAG:
Om 5u45 werden we opgehaald aan het hostel met het busje van EmuRunTours. Even reclame maken: supergoeie touroperater! Kleine groep, fantastische gids, een aanrader!!

In het begin was de groep wat stilletjes maar naarmate we verder de woestijn introkken werd het wel gezelliger.
Twas een goeie 3u rijden naar de 1ste stop. Beetje soezen op de bus dus. Plots maakte de tourguide er een spelletje van: om ter eerst Uluru (THE Rock) zien. Na een kwartiertje riep een meisje: "@11 o'clock!" HAHA, nee hoor, dat was Mount Connor, lijkt wel op Uluru (tenminste als je die nog nooit hebt gezien). Gestopt voor foto's, even de benen strekken, zandberg oplopen en ontdekken dat er een enorm opgedroogd zoutmeer aan de andere kant ligt. Indrukwekkend om te zien!
Na wat powerfood (lees: appels, appelsientjes en WATERMELOEN :D) terug de bus op, op weg naar de kampplaats voor 's avonds. Onderweg nog even gestopt om de nodige alcohol in te slaan. Dit was namelijk niet te koop op de kampplaats, zoals veel het geval is hier in het Northern Territory.
Op de kampplaats kregen we elk een belegd broodje. Ik liet t natuurlijk vallen :p onhandig en lomp, jep kweet t! Gelukkig hadden we nog wa kaas en stokbrood ingepakt dus kon ik toch mijn honger wegwerken.
Dan verdergereden naar het National Park. Aanschuiven om entreetickets te kopen en dan op naar Uluru! (Ayers Rock)
We waren verplicht om 1st een cultureel centrum te bezoeken (perfecte WC-stop trouwens).

Prachtige aboriginalkunst te bezichtigen, beetje de geschiedenis van de lokale abo's gezien en de betekenis van deze rots voor hen.
=> Volgens hen is de monoliet een heilige rots die hun voorvaderen beklommen hebben op weg naar het leven na de dood. Zij vinden ook dat het oneerbiedig is om erop te klimmen en smeken de bezoekers dan ook om het niet te doen. Vooral omdat er al 35 mensen overleden zijn tijdens de beklimming en zij zich verantwoordelijk voelen voor die levens die daar verloren zijn.
Ik werd er eerlijk gezegd wel wat stil van! Het heeft een indruk op ij nagelaten om die hele geschiedenis te lezen en dan besef je dat wij hun tradities (letterlijk) met de voeten treden.

Dan trug op de bus tot vlak naast de rots en na veel wikken en wegen besloot ik toch om de imposante berg te beklimmen... Nou, dat was tot ik eraan begon :p Blijkbaar heb ik toch meer hoogtevrees dan ik voordien besefte. Niet zozeer hoogtevrees eigenlijk maar twas zoooo stijl! Kwas veel te bang om weg te glijden dus besloot ik na een 30tal meter om er toch niet op te gaan. Ge moet weten dat er wel een soort reling was gemaakt maar die startte pas nadat je 50m omhoog geklommen was. Superstijl en ik verstijfde van de schrik! Tranen in mijn ogen, kon gewoon niet meer verder. Raar hoor, khad het nog nooit meegemaakt! Tbleef maar door mijn hoofd spoken dat er pas 2,5 md terug iemand was overleden en dat samen met het feit dat de abo's het niet goedkeuren was genoeg voor mij om mijn tocht af te breken.

Kben dan maar op mijn eentje rond de berg gaan lopen (de mensen die ook niet klommen van onze groep waren helaas al lang vertrokken op hun wandeling). Helemaal rond de rots wandelen was voor mij geen optie meer, dan raakte ik niet meer op tijd terug maar ik ging tot ca 1/3 en keerde dan terug. Kheb mooie afgelegen plekgjes gezien (bronnen, grotten, heilige plekken voor abo's, etc) maar helaas geen foto want m'n kodak lag nog op de bus. Ik kwam daar heerlijk tot mezelf, genoot van de stilte, beetje aandacht voor spiritualiteit kwam vanzelf en plots kwamen er weer tranen... Oma zat in mijn hoofd :) ...


Op tijd terug om de klimgroep met muizestapjes te zien afdalen.
Terug het busje op.
De sfeer zat er nu wel in en we leerden elkaar wat beter kennen.
Een grote mix van nationaliteiten! Altijd leuk :)
- Nele en haar moeder (Duitsland maar Nele woont al 5 jaar in Barcelona)
- 2 kiwi's, ook moeder en dochter (Nieuw-Zeeland dus :p)
- Rapha en Allessandro (Italië)
- Mark (Australische tourguide)
- Doris en Gerald (Oostenrijk)
- Frans koppel (spraken helaas weinig Engels dus vielen een beetje uit de boot)
- Lisa (Nederland) en Adeline (Frankrijk) hadden samen in Sydney gewoond
- Theo (Nederland) en ik uiteindelijk
Een leuk allegaartje dus.

Tegen 6u kwamen we aan bij een uitkijkpunt om de zonsondergang te zien met een glaasje champers en een heerlijk dinner (rijst met groene curry en lekker gebakken groentjes)
Fantastisch uitzicht op Ayers Rock aan de ene kant en de Olga's aan de andere.
Echt hét hoogtepunt van de dag voor mij!

ZATERDAG:
Wakker worden in de SWAG na een heerlijk nachtje slapen :) Een SWAG is een soort slaapzak maar dan op z'n australisch met een lekker zachte matras ingebouwd :) Kwas een herboren mensje!
Vlug tandjes poetsen, lekker ontbijten en de bus op, ieder1 supersnel klaar om te vertrekken. Behalve ... de italianen en het franse meisje. Komt die even later met een perfect opgemaakt gezichtje de bus binnenspringen. Outback, kamperen, lange wandelingen, blijkbaar hoort daar ook een dikke laag smink bij volgens haar :s Ze kon op niet erg veel bijval rekenen! Toen de italianen uiteindelijk ook op de bus sprongen konden we gelukkig toch nog vertrekken maaaaaaar, we hadden wel het spectaculairste van de zonsopgang gemist :( Boe!!!

Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij een leuk uitkijkpunt waar we dichtbij de olga's zagen en in de verte Uluru waarnaast de zon aan het opkomen was. Nog steeds een adembenemend zicht alhoewel de zon al bijna volledig boven de horizon verschenen was tegen dat wij daar aankwamen. Lang hielden we het helaas niet vol, want het was ijzig koud!
(Lieve mensjes, kweet dat mijn verhaal hier nu meestal int "mooi" nederlands wordt opgeschreven maar da komt ervan als je zo lang met nederlanders en andere nationaliteiten optrekt :p, nie getreurd, spreken lukt wel nog perfect zu!)

Ik was verbazend energiek en sprong wat in het rond om het warm te krijgen :) die woestijn heeft toch een vreemde invloed op mij blijkbaar!

Langs het pad zagen we het grappige plantje met de naam "upside down plant" Theeft zijn naam niet gestolen, de bloemen zitten namelijk tegen de grond en de het groen dan erbovenop. Evolutietheorie! Want de duiven hier zijn de voornaamste verspreiders van het zaad van de bloemen maar die lopen eigenlijk meer dan dat ze vliegen. Grappige duiven trouwens, ze hebben een enorme kuif en en zijn mooi kleurrijk, daar kunnen onze saaie duifjes wel een puntje aan zuigen!