ééntje is geentje !

Kheb de smaak weer te pakken, dus hier volgt nog een stuk van mijn aussie verhaal.

Eerst en vooral, den heteluchtballontrip voor morgen is WEERAL afgezegd. Terwijl ik aant werken was, moest Emma nog een laatste keer checken bij de piloot maar blijkbaar is het te warm (????? :o) en zal de wind morgenvroeg van de verkeerde kant komen, een 5de keer geannuleerd dus!!! Pff, hopelijk kan ik da nog herorganiseren vooraleer ik trugkeer!

En om nu terug te beginnen gaan in de tijd:
26 januari was hier Australia Day, de nationale feestdag. Op die dag wordt gevierd dat in 1788 de eerste vloot aankwam in Sydney. Ik vind het een beetje dubbel, want voor de aboriginals is het "invasion day", oftewel, de dag dat ze hun land verloren zagen gaan. Nogal somber, niet? En dus vind ik het niet echt proper dat ze die dag zo feestelijk maken.
Australia Day werd voor mij toch ietsje speciaal, ik ben toen verhuisd naar Bobbies, waar ik nu ga blijven wonen tot 5 maart, de dag waarop ik dit schitterende land en continent gedag zeg.

Van 14 januari tot Australia Day woonde ik St Kilda East, een deelgemeente van melbourne dichtbij de zee. Ik mocht gratis in het huis van Felicity en Ben wonen (de tante en nonkel van Henri en Freddie, Chris zijn zus) terwijl zij voor 2 weken op reis gingen naar Thailand. Housesitten dus!! Heel leuk, moest enkel plantjes water geven en het huis in goeie staat houden :) Kwas eerst van plan om daar in de buurt een job te zoeken, en dan nog een maand iets te huren dichtbij maar nadat ik even met Bobbie had gepraat, leek het me veel leuker om mijn laatste maand bij haar door te brengen. Ik ging dus bij haar langs en ging solliciteren bij de restaurants in de buurt. Grill'd, La Porchetta en Hogs gaven me weinig kans (die laatsten geloofden zelfs niet dat ik al 18 was :s heel vreemd!!) maar toen ik binnenstapte bij Kouzina, hing er al meteen een andere sfeer in de lucht, hier kon ik wel eens geluk hebben! En jaja, na 5 minuten met de manager te hebben gepraat, mocht ik meteen die zaterdag komen voor een trial. Even uitproberen dus. Die zaterdag ging schitterend, ze konden zien dat ik erg ervaren ben in de horeca (ok ... ik moet toegeven dat mijn cv toch ietsje opgesmukt was :p). Ik was aangenomen en mocht meteen de dinsdag beginnen!
Ik woonde nog steeds in St Kilda East op dat moment en zou proberen om met het openbaar vervoer tot daar te geraken voor de komende anderhalve week, tot Flea en Ben terug waren... Maar dat was zonder het organisatorisch talent van de "Metro" gerekend. De tram kwam niet af, ik was dus te laat voor mijn 1ste trein en miste bijgevolg ook nog eens de 2de tot waar ik moest zijn. Ik kon gelukkig de volgende nemen en was maar 10 minuten te laat op het werk, maar voor een eerste dag is dit natuurlijk geen al te beste indruk nalaten!! Beslissing was gauw gemaakt, de dag erop verhuisde ik al naar Hillside.

Donderdag 20 januari kwam Delphine Boudeweel aan in Melbourne. Zij is het poperingse meisje dat ik samen met Nele en Delphine ben gaan opzoeken tijdens hun bezoek hier. Zij woont in Sydney en is daar au pair. Twas fantastisch om haar nog eens terug te zien! We hebben de hele dag genoten van het zonnetje en heerlijk geluncht in Degraves St in hartje Melbourne. De vrijdag kwam het hoogtepunt van haar bezoek aan "mijn stad". Via haar familie had ze tickets geregeld voor de enige echte Australian Open!! Een hele dag ben ik in het tennisparadijs gaan rondslenteren. MAGISCH!!!
We hadden ground passes om doorheen de dag rond de grote arena's te wandelen, matchen op de buitenpleinen mee te pikken, grote matchen op het gigantische scherm te bekijken of gewoon de superleuke sfeer op te snuiven. Voor 's avonds hadden we dan een ticket bemachtigd om de 2 avondmatchen te zien: Wawrinka-Monfils en V.Williams-Petkovic.

Onze dag begon al goed, toen we daar aankwamen, kregen we een berichtje dat Kim Clijsters aan het trainen is op Court 18. Delphine en ik snelden daarnaartoe maar helaas was ze NET klaar met oefenen. We vingen nog een glimp op van haar, maar meer dan dat kregen we niet meer te zien van onze vlaamse topvedette.Helaas pindakaas.
Ik had een gele en een zwarte markeerstift mee om vlaggetjes te tekenen maar jammer genoeg liet mijn rode balpen het afweten op onze zonnecrème-vette huid. Efkes de Federersupporters opzoeken dan maar. Een meute superfans stond aan court 18 te wachten om Federer te zien. Ze waren enorm vriendelijk en leenden ons meteen hun rode verf om onze belgische vlaggetjes af te maken. Super om onze rivalen van die dag (Malisse zou later tegen Federer aan de bak komen) zo vriendelijk te zien en gezellig een praatje met hen te kunnen slaan zonder enige vijandigheid.
We wachtten even af om te zien wie daarna op de "vedettencourt" tevoorschijn zou komen. 5 minuten later was het al raak!! Sharapova staat nu op te warmen.
Na haar even bezig te zien, besluiten we om de vele reclametentjes een bezoekje te gaan brengen. Eten en drinken is peperduur, gelukkig is er overal gratis drinkwater aan verschillende kraantjes voorzien.
In de tentjes laten we foto's nemen met een tshirt met een babylichaampje op (Evian) en laten we ons vereeuwigen met Roger Federer naast ons. Delphine mocht zelfs even het tennisracket van Juju hanteren. De waaw-factor sloeg al toe!
We deden ook nog mee aan enkele wedstrijden om gratis tickets te winnen voor de mannenfinale of zelfs voor volgend jaar maar tot heden heb ik daar nog niets van gehoord...
Melbourne Park was echt indrukwekkend voor ons tweeën, we moesten nu en dan eens in elkaars arm knijpen om te onthouden dat we écht op de Australian Open waren, temidden de wereldsterren.
De grootste kneep moest ik even later toch eens aan mezelf geven, naast een simpele oefencourt stond een bende mensen te kijken naar een speler die aan het opwarmen was. Delphine en ik zijn beiden niet echt van de grootsten dus ik stak mijn camera boven de hoofden van de mensen voor ons om te zien wie er daar stond en zoveel aandacht kreeg. Ons geluk kon niet op toen we op het kleine schermpje zagen dat het niemand minder dan RAFA Nadal was!!! We gilden het uit, tot groot jolijt van de security, die ons hele gedoe met de camera had gadegeslaan. We wurmden ons op de tribune en namen de ene foto na de andere. Spijtig detail, twas nog niet warm genoeg voor hem om zijn Tshirt uit te trekken :( we kunnen ook niet alles hebben zeker? ;)
Delphine kreeg het toch wat te warm van al dat moois ;) en we gingen de Rod Laver Arena binnen om iets te eten te zoeken. Terwijl we onze broodjes aan het binnenspelen waren, merkten we op dat de beveiliging tot centrecourt eigenlijk maar miniem was. Delphine en ik trokken onze stoute schoenen aan en gingen in de rij staan om binnen te gaan. Justine Henin was namelijk aan het spelen en hoe fantastisch zou het niet zijn om daar binnen te geraken!!! Tmoest natuurlijk weer lukken... de dame die de tickets willekeurig controleerde, koos mij eruit om mijn ticket boven te halen. Ik trok mijn stoute schoenen aan en toonde haar zonder verpinken mijn Rod Laver Arena Ticket voor die avond. Het duurde een grote 10 seconden voor ik het terugkreeg maar met een mooie smile op haar gezichtje zei ze dat alles in orde was en ik gewoon de tribune in mocht :o Opnieuw moesten Delphine en ik elkaar stevig in de arm knijpen. Dit was bijna te mooi om waar te zijn!!

Jammer genoeg kon Henin het niet waarmaken, we zagen haar de ene misser na de andere slaan. Haar niveau is niet meer wat het vroeger was. Kuznetsova won de match nogal gemakkelijk. Wij waren natuurlijk teleurgesteld maar zagen al uit naar die volgende Belg die Centrecourt zou betreden. Delphine wou even verse lucht halen dus na even wikken en wegen besloten we het er nog eens op te wagen. We gingen naar buiten en zouden later proberen om opnieuw binnen te geraken op dezelfde manier.
Zo gezegd zo gedaan, we gingen nu een andere deur binnen, zodat we niet op dezelfde plaats zouden zitten en deze keer werden we zelfs niet gecontroleerd. (dank u, brede meneer die mij zonder weten verstopte voor de controleurs :p) Opnieuw mocht het niet zijn voor de belgen, Malisse kon weinig tot geen weerstand bieden voor Federer. Na deze match moest iedereen de arena verlaten, de zitjes zouden schoongemaakt worden zodat iedereen met een avondticket een proper stadion kon betreden. We vonden een eettentje dat ons een overheerlijke curry voorschotelde, pikten ook de laatste set van het gemend dubbel mee (Dick Norman en zijn dubbelpartner Chuang wonnen dus we konden toch nog even victorie kraaien voor ons kleine landje!).
Om 19u mochten we Rod Laver weer binnen, klaar om deze keer legaal een topmatch te bekijken. Wawrinka en Monfils mochten het eerst tegen elkaar opnemen. Ik dacht echt dat Monfils een supergoede match zou spelen maar hij ontgoochelde nogal. Hij werd simpelweg overklast door Wawrinka en hoewel de eerste set meer dan een uur aansleepte, was de rest nog maar een formaliteit en Wawrinka werd al gauw tot winnaar van de match uitgeroepen. Snel naar buiten, een ijsje likken en aan de praat gaan met enkele australische "housewives". Zij waren hier al de hele week, hadden alle mogelijk souvenirs aangeschaft, zo veel mogelijk toptennissers aan het werk gezien, alle dure wijnen uitgeprobeerd en waren nu eigenlijk wat uitgekeken op het tennis. Delphine en ik vonden het best wel lachwekkend!
We gingen terug naar binnen om Venus te gaan aanschouwen. Iedereen wachtte vol spanning om haar outfit van die avond te keuren. Wisten wij veel dat dat vrijwel het enige zou zijn dat we die avond nog te zien zouden krijgen. De opwarming was wat zorgwekkend, we zagen Venus wat manken maar iedereen rond ons zat te fluisteren dat het maar toneel was, een spelletje om Petkovic wat overmoedig aan de match te laten beginnen. 4,5 minuten in de match en Williams roept al de dokter bij zich... Bedankt dames en heren voor jullie opkomst, maar mevrouwtje geeft op, ge moogt naar huis gaan!!
Boegeroep en gefluit alom natuurlijk, hier hadden we niet zoveel geld voor neergeteld!! Iedereen droop af maar wij wilden toch nog onze ervaring de moeite waard maken. We gingen tot aan de rand van de tribune en maakten nog zoveel mogelijk kiekjes tot we praktisch de enige nog aanwezige toeristen in het hele complex waren.
Vaarwel of misschien tot ziens Melbourne Park, twas fijn om hier de dag door te brengen! Met pijn in het hart namen we afscheid van het tennis en enkele minuten later ook van elkaar. Delphine vliegt de dag erop al terug naar Sydney dus het zal waarschijnlijk weer duren tot zij terug is in België om elkaar nog s terug te zien. Kben er zeker van dat ik hier een fantastische vriendin aan heb overgehouden!!
<3 Delphine Boudeweel!!